La divina commedia'ya Nietzsche'nin Zerdüşt'ü ile cok benzer bir baslangic yapar. "Yasam yolumuzun ortasında karanlık bir ormanda buldum Kendimi" diyerek başlar cehennemde birinci kantosuna. Zerdust de yolun yarısında kendini dağlarda bulur. Her ikisi de aynı yaslarda aydınlanmaya giden tehlikeli ormanlarda yurume cesaretini gostermis ve bir seyler anlatmaya çalışıyordur: duyabilene.
