Eski entrylerimi okudum, çok naif yazılar yazmışım. Sonra aldatılmışım o sıralar çok çökmüştüm acımı paylaşmışım. Sonra ortadan kaybolmuşum. Şimdi geri geldim, son derece umursamaz ve dobra bir imaj çizmeye çalışıyorum. Sanırım ihtiyacım var. Sanırım insan bu kadar üzüntünün ardından değişmeye muhtaç oluyor Ya da zorunda kalıyor diyelim. Bir çeşit koruma mekanizması olduğuna eminim, daha fazla üzülmemek için.
