Çağan ırmak her ne kadar tarzından uzaklaşıp sanat filmi çekmeye çalışsa da, sinematografik görüntüler yakalamaya çabalasa da yine bolca kendisinden esintiler vardı. Bu adam romantizmli dramdan kurtulamıyor, fazla duygusal. *
Toplum içinde görünmeyen yüzlerin, karanlıkta kalmış ruhu yaralıların öyküsüne değinmiş olması sarsmış olsa da son sahnesindeki hüzünle kaplı buruk sevinç çok hoşuma gitti, kırık bi tebessümle izleyivermişim.
