her etken yeni bir edilgenliktir. terk edilmiş insanlar daha önce mutlaka terk etmişlerdir ve zincirin hep terkeden kısmında olmak istemişlerdir. terk edilmek terk etmekten daha kolay olabilir bazen. o son cümleleri söylememek , gitmemek için ne çok direnilmiştir kim bilir, kim bilir terk edilmeyeceğinizi düşünüp rahatça kırmaya meyilli zamanlarında kaç kez düşünmüştür de yapmamıştır.
bir bardak iki türlü taşar ya son damla vardır ya da ağzına kadar doluyken yerinden kaldırmış ve dökülmesine neden olmuşsunuzdur.
ama ilişki iki kişilik madem sevi denilen , giden de kalan kadar acı çekmiş olamaz mı? nefret etmemek için kaçmış olamaz mı? daha fazla zarar vermemek, daha fazla üzülmemek için terk-i diyar eylemiş olamaz mı?
köpek gibi sevenler cemiyetinden tasmasını alıp da kaçmış olamaz mı? ipini koparsa bile boynunda adınız duramaz mı hala?
kimsenin terk etmek için planlar kuracagını sanma içinde adı nefret olmayan herhangi bir his barındırıyorsa içinde olsa olsa kalkış saati gelmiş biletini sizin kestiğiniz bir otobüs hissiyatında gider. hiç gidememleriyle gider.
kolay mı sanıyorsunuz terk etmeyi, kendi tarafından terk edilenlere sorun bir de, devrik bir cümlenin hem öznesi hem belirtisiz nesnesi olarak cevap versinler size, gizli yüklemleriyle, işaret zamirleriyle cevap versinler.
kırılan bir oyuncak canlanıp da kırabiliyorsa sizi, hangi büyüyü yaptınız kim bilir? yumruğunuzu vurduğunuz masanın altında saklanıyordu belki ayrılık ve şiddetinizden korkup da çıktı ortaya, nereden bileceksiniz ?
