okul, bizim eve çok yakındı. balkondan, okulun bahçesi gözüküyordu hatta. ona rağmen, o çocukluk aklımla abimle evde yarınlar yokmuşçasına yaptığımız kaleden maçları, sokakta ki saklambaç oyunlarını okulda oynayamayacağım sanmıştım. gıcık mı gıcık bir hoca denk gelmişti. yüzüm mahkeme duvarıydı. hayırlısı oldu o sene okula devam etmedim. kaldım bıraktım daha doğrusu. ailem de mecbur kaldı. hayırlı oldu çünkü ertesi sene pamuk gibi bir hocaya denk gelip, firesiz okumuştum.
