Sevgililerim değil ama yillar once bir kız vermisti. Beni neredeyse hic tanimiyordu ve Sadece iki günlüğüne birlikte olmuştuk. ismi kardelen idi. O aksam Adından oturu olsa gerek kendisinin serin havada zarar gormeyecegini düşünüp, muhtemelen beni de t-shirt ile gorunce "üşüdün mü?" diyerek ceketini bana verdi. Ben de "kardelenler de üşür" diyerek ceketini sırtına geri koydum.
Aylar Sonra aynı sehirde enteresan bir sekilde kendisiyle tekrar karşılaştık. Bir konser gecesiydi. Sarhostum. Konser cikisinda kalacak bir evim yoktu. Aslına bakarsan o gece bilerek disarida kalmayı istemiştim. Bazen böyle şeyler yapmak güzel oluyordu cunku. Deniz kenarında bir banka uzanip uyuyacaktım. Banklara dogru giderken yolda kardelen çıktı karşıma. "Prospero? Ne yapiyorsun burada" dedi. Bank olayindan bahsetmemin Ardindan israr edip beni birlikte bir seyler yemeye götürdü. Param olmadigini dusunup hesabimi odemeye bile calisti. "benden olsun" deyip ikimizinkini de ödedim. Sonrasında Bana o gece kalacak bir ev bulabileceğini soyledi. Aslında sarhoştum ve rahat bir yatak fena olmazdı diye dusundum. Fikrim değişti ve birlikte o eve gittik. O gece ikimizde orada kaldık. Sabah o uyudugu sirada evden çıktım. Sonra ona bir mesaj attım. Bir daha da birbirimizi görmedik.
Kardelen ve ceket ikilisi bu enteresan karsilasmadan ötürü aklımda kaldi. Belki de kardelen tanrılar tarafından bana gönderilen bir yardim melegiydi. Kim bilir.
