MADAM HENRIETTE DE MORTSAUFTAN VIKONT FELIX DE VANDENESSE'E MEKTUP
"Felix, çok sevilmiş dost, şimdi size kalbimi açacağım, sizi ne kadar sevdiğimi size göstermekten ziyade bu kalpte açmış olduğunuz yaraların derinliğini ve önemini göstererek borçlarınızın büyüklüğünü size öğretmek için açacağım. Seyahatin yorgunluklarıyla takatten mahrum, mücadele sırasında yediğim darbelerden yorgun olarak düştüğüm şu anda ölmüş olabilirim ve yalnız anne olarak hayatta bulunabilirim. Istıraplarımın nasıl ilk sebebi olduğunuzu göreceksiniz aziz dostum. Bu ilk ıstırapları tattırdıktan sonra indirdiğiniz darbelere kendimi isteyerek arz etmiştim, bugün de sizden aldığım son bir yaradan ölüyorum. Fakat sevdiği insan tarafından harap edildiğini hisssetmekte sonsuz zevkler var. Hastalık, şüphe yok ki beni az sonra takatsiz bırakacak, çocuklarımın yanında onları mahrum ettiğiniz kalbin yerini almanızı sizden rica için zekamın son ışıklarından istifade etmiş oluyorum. Eğer sizi daha az sevmiş olsaydım, bu göreve sizi amirane bir eda ile memur ederdim, fakat size bunu kendiliğinizden, mukaddes bir pişmanlığın etkisiyle aynı zamanda bu aşkınızın bir devamı olarak kabul ettirmeyi tercih ediyorum. Çünkü aşk bizde daima nedametle dolu düşüncelere ve bir cezaya çarpılmak korkularına karışmıştı, değil mi? Birbirimizi hala sevdiğimizi de iyi biliyorum. Size kıskanç, ama ölecek derecede kıskanç olduğumu söylemiş miydim? işte ölüyorum. fakat teselli olunuz: insanlara mahsus kanunlara itaat ettik. en tabi eğilimlerini kendi emirlerine feda etmiş olanlara karşı tanrının bağışlayıcı olacağını kilise bana en temiz tercümanlarından biri vasıtasıyla söyledi. şu halde herşeyi öğrenin sevgilim, evet herşeyi öğrenin. düşüncelerimden bir tekini bile bilmemenizi istemem. Son anlarımda tanrı'ya itiraf edeceğim şeyleri siz de bilmelisiniz. çünkü o gökyüzünün kralı olduğu gibi siz de kalbimin kralısınız.
