Henüz nasıl bir şey olduğunu bilmediğim, kendi babama bakarak nasıl bir şey olduğu hakkında fikir yürüttüğüm olgu.
50 yaşında, eyt sebebiyle 2 yıldır emekliliği bekleyen, emekliliğine 1 yıl kalmış bir adam. 2 aydır bu pandemi hedesi sebebiyle kısa çalışma ödeneğinden yararlanıyor, iş yeri çalışmayı durdurmuş. Bugün başına yine çok şanssız bir şeyler gelivermiş. Dayanamadım dedim ki: "yahu baba sen ne şanssız bir adam oldun ya". Gülerek verdiği cevap beni sebepsiz bir üzüntü ve hüzne sevketti:
"ne yapayım oğlum, şu hayatımda benim başıma gelmiş en şanslı şey herhalde bu pandemidir. 16 yaşımda istanbul'a geldiğim günden beri hep çalıştım. Ne zamandır; ilk defa 2 aydır çalışmıyor, evde kendi işlerimle uğraşıyorum, dinlendiğimi hissettim resmen. "
dedi. Cevap olarak bir şeyler söylemek istedim ama söyleyemedim. Ağaran saçlarına, kırışmaya başlamış suratına bir kez daha dikkatlice baktım ve "baba olma"nın nasıl bir şey olduğu hakkında düşünmeye başladım.
Hala düşünüyorum.
