ilkokul yılları ve okula sabahın körü yemek çantalarımızla akın ediyoruz... Sıraya girdik ve herkes büyük bir disiplinle saygı duruşu pozisyonunda. Ve bir anda yükselen o güzel andımız:
türküm, doğruyum, çalışkanım,
ilkem; küçüklerimi korumak, büyüklerimi saymak, yurdumu, milletimi özümden çok sevmektir.
ülküm; yükselmek, ileri gitmektir.
ey büyük atatürk!
açtığın yolda, gösterdiğin hedefe durmadan yürüyeceğime ant içerim.
varlığım türk varlığına armağan olsun.
ne mutlu türküm diyene!
O günler çocuğuz tabi bunun ne kadar değerli olduğunu anlayamamıştık. Ama bu anları yaşadığım için hala içimde bir gurur var. Özledim, umarım bu sahneyi okullarda görürüm ve o güzel günlerimi hatırlarım.
