Çocukluk arkadaşlarımı seviyorum. Önceden beni anlayan insanları seviyordum artık anlamayanları seviyorum. Psikiyatristim hakkımda her şeyi biliyor ya da ben öyle sanıyorum. Oysa kariyer peşine düşmüş bir ilkokul arkadaşım benimle ilgili hiçbir şey bilmiyor. Acılarım onun için sadece gülünecek bir şey. Hayatin uzaktan bakınca komedi olması gibi bir durum bu. Artık beni anlamalarını istemiyorum. Bir adamın gözlerinde yabancı olmak huzur verici ve paranoyak olmama engel oluyor. Her şey gözardı edilir bu anda. Sen yabancısın sadece. Oraya ait değilsin. Hiçbir sıfatın yok.
