Şu hayatta ne istediysem oldu.
Harfiyen... Nasıl ve ne zaman olmasını istediysem, o zaman...
isteyince çok içten istiyorum sanırım. Odaklanarak, kararlı bir şekilde istiyorum. Sonra çabalıyorum olması için en tersi gibi duran durumlarda bile. Yeni fark ettim.
Bir şeyi daha fark ettim. 35 senelik ömrümde neyi istersem bir savaşım vardı. Hep şöyle istedim: "nolur bu durumla savaşacak gücüm olsun."
Sonra fark ettim ki, gerçekten de hep gücüm oldu ama daha çok da savaşmaya. Kendimle savaştım, işimle savaştım, ailemle savaştım, istediğim her şeye ulaşabilmek için savaştım.
Bir gün savaşmayı esas kendimin istediğini fark ettim ve o gün savaşmayı bıraktım. Hayatım tepetaklak oldu. Halat yarışında birden ipi bırakırsın, karşındakiler yere düşer ya, öyle bıraktım halatın ucunu.
Tuhaf, ama mutluyum, huzurluyum.
Şimdi savaşmadan istemeyi öğrenmeye çalışıyorum.
