izlediğimde içimden mecid mecidi'nin fıtrat diliyle anlatmak dediği bu olsa gerek dediğim filmdir. filmin sonunda, herşey yitip gittiğinde afgan çocuğun baran'ın ayak izine attığı bakış bile bütünüyle filmdeki inadına karşılıksız ve alabildiğine içten,ısrarlı sevgiyi anlamaya ve dahi özleyip hayal etmeye yeterlidir. ayrıca filmin güzel fotoğraflarla bezeli sahneleri de hem gönülleri hem gözleri hoş kılmayı sağlamıştır.
