yargılanmaması gereken annedir. mutlak ki, çocuğunu eleştiren, yargılayan herkesten daha çok seven ve düşünendir.
kadın yaşadığı toplumun bilincindedir evvela; özürlü insanlara sahip çıkılmadığını, hatta dalga konusu edildiğini, parmakla gösterildiğini, lakablar takıldığını, özürlünün özürlü oluşuna değil de, toplumdan bu denli dışlanmasına daha çok üzüldüğünü bilir. doğru dürüst bir okul hayatı olmayacaktır, koşmak isteyecektir, arkadaşları eğlenmeye, gezmeye, tozmaya giderken, o da gitmek isteyecektir, arkadaş isteyecektir. sevmek ve sevilmek, bir ilişki, bir aşk, bir sevgili isteyecektir, meslek, iş daha bir sürü şeye özenecektir. peki bunların ne kadarına sahip olabilecektir bu çocuk? çoğuna olamayacaktır büyük ihtimalle.
kadın kendi çekeceği zorluğun derdinden çoktan geçmiştir, bu kadın evvela karnındaki bebeğin daima bir bebek kalmayacağını pek ala bilmektedir. bugünün yarını da vardır çünkü. anne çocuğuna ömrünün sonuna kadar el bebek gül bebek bakacaktır, ah demeyecektir, canını bile verebilecektir. ancak, bir annenin de çocuğuna verebileceği şeyler sonsuz değildir. "annen tahtını yapar, bahtını değil" demişler ya öyle işte.
