bu adama komiklik, cıvıklık, şaka, espiri, espiri çabaları vesaire yakışıyor. sadece bundan ibaret. ne zaman bir proje sunsa, ne zaman bir iş yaptığını anlatmaya kalksa açıkçası kendinden tiksindiriyor. şahsen ben bunu böyle hissediyorum.
yanlış anlaşılmaması için şöyle diyeceğim, suni bir elektriklenmeyi aslında çabalama görüntüsüyle bırakıyor ki bu da kendisini el kol oynatmadan bir yerlere taşıyor.
zamanında gora 'ya gülen oldu mu? güldüğünü samimiyetle söyleyen var mı? kimi cem yılmaz olduğu için, kimi cem yılmaz 'a gülmek için, kimi de sanırsam sadece gülme işlemini gerçekleştirmek için gora 'ya endeksli hareket etti. komik film dediler komik oldu!
arog 'u daha izlemiş değilim. bunu bir anektod olarak sundum ki benim alıp veremediğimin cem yılmaz ve tazmanyalı cem ile olduğunu sabitleyelim.
şimdi ise cem yılmaz 'ı sağda solda tv kanallarında görüyoruz ve çok açıkça söylemek istiyorum;
o beklentili, çıkarcı ve paragöz yüzünü her seferinde orataya açıkça koymaktan çekinmiyor. ancak bu adam cem yılmaz olunca işler değişiyor "biz yapınca komik olur" imasından geri kalmıyor.
hee şu son dvd zımbırtısına güldüm, ama o "let the sunshine" gibi yapmacık hareketi de yemedim efendim.
gülmek güzeldir. beni güldürene minnettar kalırım, ne güzeldir.
inşallah bundan sonra televizyonlarda rahatlık ve özgüven adı altında o tazmanya canavarı kişiliğini açık etmez.
