aciyla geçtigim yoldan geçiyorsun
izlerime rastliyorsun, biraktiklarima,
orada o yolda çekmistim ruhumu patlatan fitili
benden savrulan parçalar kurusa da,
izleri var hala yolun kenarinda. izini sür yolun, acinin ormani büyütür insani
vakit genistir, ufuk sandigindan daha yakin
aciyla geçtigim yoldan geçiyorsun,
ustasi olacaksin içine gerdigin tellerin
hangi siziyla titrer içinde, hangi sesle
büyük bir ask, hangi sesle ölür, bileceksin. ne zamandi bilmiyorum.
yasadiklarindan sana
kalan tortu, seni oldugun yere çakan, oldugun
yerde firtina koparan korku. kendi sarmalinda
döndün, döndün, sanma ki daha dönmeyeceksin
kalsan da bir yer için, aslinda hep gidiyorsun. simdi, acinin ormanindan geçiyorsun
her sey bir daha kanasa da
ne geçtigin yola ne sana dokunabilirim ben
geç melegim, senin de sarkilarin olsun
içindeki telleri titreten.
