filmin aklımda hep olmamış bi kısmı vardı , anlatamadığım. ama sonunda farkına vardım ki film klişe yaratmak için çok zorlamış kendini. beni rahatsız eden kısmı da buymuş filmin. "sen dizime yattın, ben bir hikaye anlattım ve sen büyüdün..." , ''ben sadece ben olmamalıymışım sanki bana baktığında kendi hayatından bir an yakalamalısın bir hikaye olmalı sevdiğin herkes her şey o an ben olmalıyım...'' , "karda donmak üzeresin uyumak tatlı geliyo ama sen öldüğünün farkında değilsin..." vs vs vs. bunların hepsi sanki milletin msn iletisine ya da facebookta notes kısımına yazılmak için hazırlanmış cümleler gibi duruyor. normal yaşamına devam eden bireylerden veya son söz olarak başrollerden bir anda gelince böyle sözler film içinde çok eğreti duruyor. en azından benim için filmi gerçekçilikten alıkoyan unsurlardı bunlar. bunun dışında film basitliğiyle her ne kadar çok kişinin hoşuna gitse de benim için fazla basit kaldı. doğallık yaratacağı yerde bu basitlik filmi sığlaştırmış kanımca. karakterlerin biraz daha detayına inilmesi en azından gerekli geçmişi sunması gerekliydi mustafa hakkında her şey tadında.
ps: bunlar tamamen kendi fikirlerimdir kimseyi bağlamaz beğenene de lafım yok beğenmeyene de sadece içimden geçenleri söyleyesim geldi
ps2: fazla mı duygusal oldum ne*
