Uzun yıllardır hiç bu kadar ince bir çizgi üzerinde yürümemiştim, dikkatsiz bir adım depresyon denizinde boğulmama diğer bir dikkatsiz adım ise şu an olduğum gibi huzur ve mutluluk yağmuru altında sırılsıklam olmama sebep olacak.
Bu dünyada beni hiç yalnız bırakmayan o engellenemez şansımın desteğiyle dikkatsiz bir adım değilde doğru olan adımı atmak istiyorum.
Peki doğru olan ne? Her zaman huzur ve mutluluk mu? Belkide hüzün ve keder denizinin derinliklerinde sakladığı o bilinmezliktir. Belkide sadece çizgiye basmaya devam edip düşmemektir?
Belkide kavramlarda kaybolmaktansa burada doğan güneşin dünyanın diğer yarısında batmakta olduğunu hatırlayıp yola devam etmektir.
