erkek de olsa, kız da olsa şehirin içinde hiç bir zaman rahat dolaşamayacak olan insanın durumudur. böyle bir baba, bir rahat vermez insana.
okuldan/işten çıkış saatin kaç, şu saatte evde olacaksın, çalan telefona cevap vermek zorundasın. dikkat edin, bu insanların telefonları da hiç çalmaz hatta. hep sessizdedir nedense. sanki suçlu psikolojisi içindeymiş gibi. ikide birde numara değiştirmesi de bunu destekler zaten. misal; bir yere gitmeye kalksa, bir sürü plan yapmak zorunda kalır. gece veya gündüz fark etmez. böyle babası olan insan, yalancı hale gelebilir zamanla. bir rahat gezemezler, bir yerde oturup keyfine bakamazlar. babanın her an karşısına çıkma korkusu hep vardır. hay a.k böyle hayatın ben ya. nedir bu zulüm böyle?
hatta sevgilinizse eğer bu insan, bir rahat sevişemezsiniz. rahat rahat bir otele gidemezsiniz mesela. gerçi başka bir mekan da olsa aynıdır, değişmez. her an kontrol, her an tepenizde bitme/basılma korkusu. tespit edilme korkusundan otele kimlik verseniz bir dert, vermeseniz ayrı bir sorun. ulan alt tarafı sevişeceksin işte, nedir yani değil mi? basılma korkusu ile insan nasıl sevişir ya? vallahi bak, bir tanesine şahit oldum ki; rahat sevişemiyor hakikaten. çocuk gibi köşe kapmaca oyna işin yoksa.
velhasıl kelam; siz siz olun, böyle sevgiliyi sallayın gitsin. ne hali varsa görsün. ilişkiden de zaten bir halt anlamazsınız bunlarla. bırakın babasıyla köşe kapmaca oynamaya devam etsin. başınıza dert almayın. size bir şey olmasın. kendi babanız ise bu, o zaman allah sabır versin. ne diyeyim?
