basketbolla alakasız biri olarak izlediğim ve jordan'a bir kaç kat daha saygı duyduğum yapım.
özellikle yorumlarda takım arkadaşlarına ne kadar kötü davrandığı söylenmiş ama adam bence tam olarak yapması gerekeni yapmış ve onları nba tarihinin en iyi takımlarından biri haline getirmiş.
ayrıca sadece jordan'a odaklanmış bir belgesel değil de diğer takım arkadaşlarından da hayat hikayelerine dokunmuş olmaları çok güzeldi. tamam adam en büyük ama takım sporlarında kimse sadece tek başına bunları başaramaz. bunun altını çizmeleri iyiydi.
10 bölüm boyunca garibime giden tek mesele michael'ın basketbola ara vermesi hakkında sıraladığı gerekçeler oldu. jordan'ın ve bu konu hakkında yorum yapmış diğer insanların sakladıkları bir şey olduğu net bence. basının saldırılarından bunalan adam inzivaya falan çekilir basının gözünün üzerinde olacağını bile bile beyzbola falan yönelmez. ki tek başına aldığını söylediği o kararın babasının ölümüyle de alakasız olduğunu 3. şampiyonluk gecesi 'bu kararı bir babam bir de ben biliyorduk' demesinden de anlayabiliyoruz zaten.
