Bütün anneler özeldir. Ama benim annem bir başkadır.Hep benimle büyümüş gibi hissediyorum. Başkaları dikkat etti mi bilmem ama ben annemin büyümesine şahit oldum. Her çocuk bu durumu yaşayamaz. Dört bir yanını saran o duvarları nasıl yıktığını gördüm. Oysa ona doğru yolu gösteren bile yoktu. Dedim ya her anne özeldir ama o hep başka oldu. Annemi , çoğu kez hayal kırıklığına uğratsamda o hep inanmayı seçti. O kadar çok inanırdı ki bizi bile inandırırdı. Bazen akıntıya karşı kürek çeker. Ama dedim ya o kadar inanırdı ki akıntı bile tam tersine dönerdi. Bi de her yaptığı şeye kalbini verir. Ah unutmadan onu o yapan söylemleri vardır. Bize ışşş yapar hep. Işşş yapmak sarılmak demektir onun dilinde. Belki ileride biz de çocuğumuza ışşş yaparız. Hep kötü bir şey olacak korkusuyla yaşar. Kötü olaylara alışkındır, ama kabullenemez. Hani bazı insanlar için deriz ya çocukluğunu kaybetmemiş , benim annem de hiç kaybetmemiş. Bunu her gün onun gözlerinde görebiliyorum. insanları sevgiyle kucaklayışında görebiliyorum. Bunu annemin çatık kaşlarında görebiliyorum. O munzur gülüşünde hissedebiliyorum. Annemi, Kendine has renkleriyle sesleriyle , kelimleriyle seviyorum.Eğer bir gün anne olursam ışığım o olacak.
Annemin ölmesi demek dünyamın kararmasına neden olur. Yukarıda saydığım ve sayamadığım tüm şeyleri kaybetmek demek. O ölürse etraf karanlık olur . ben karanlıktan korkarım.
