zincirini kırıp gençliğinden geçerken bir gemi,yanıbaşından seni kesip gidiyor şimdi. tanımaya hiç fırsat yaratmadan seni; usulca ve platonikce akıp gidiyor yanıbaşından.
merhaba ve elvedanın arasında tanıştığıma memnun oldum diyemeyecek kadar uzak ve bir o kadar yakın durup uzulca parfüm kokunun rehasından çekip gidiyorum şimdi sen farkındayken...
yüzün kırışmış ve yorgun, yorgun ve bir o kadar çaresizce uykusuz... seni tanımak isterken seni sevmek isteyişlerimden bir adım yakında ama kendime söylemek istemediğim yerdeyim. gizem katıyorum kendimce ama emin ol bomboşum. sonradan hakkımda diyeceğin cümleyi şimdi söyledim işte. bomboş. seni tanımak isterken tutsak yalanlarımın, benim, onun ve senin canını acıtmaktansa ölüp gitmek en güzeli seni sevmek isterdim cümlesinin ölüşlerinin içinde.
