çocukluk yıllarında anlatılan hikayeye göre; alfred nobel dinamitin sıvı halini bulmuş ama bir türlü katı hale getiremiyormuş. bir gün; yine deney yaparken sıvı madde toprağın içine dökülmüş. herkes çok büyük bir patlama beklerken hiç bir madde olmamış. tabi hemen durumu çakozlayan alfred amca; "ulan ben bunu karıştırayım daha kullanışlı olsun" demiş ve mutlu sona ulaşmıştır.
edit: tabi bu hikayenin götten uydurulmuş şehir efsanesi olma ihtimali yüksektir.
