Filmin tabiri ile kabaca, rahat koltuklarında kıçlarını büyüten şerefsizlerin keyfi olsun diye başlatılan savaşın saçmalığı üzerine, savaş karşıtı bir film. 1914 yılı, Bir noel günü birbirine düşman alman, fransız ve iskoç birlikleri bir cephede karşı karşıya gelir ve bu kutsal günde ateşkese varma kararı alırlar. Görürler ki düşam dedikleri o adamlar kendileri gibi gariban çocuklar, aynı dine inanıp aynı dilde dua ediyor, aynı şarkıyı söylüyorlar. Böylece aralarında bir dostluk gelişir ve ateşkesi uzatmak için farklı yollar denerler.
Filmi çok beğendim, baştaki sığırlar ne isterse istesin, siz onların çıkarlarına alet olmazsanız savaşta olmaz görüyorsunuz. Bir de alman subay ile fransız subayın diyaloğu çok hoştu; alman "paris'i aldığımızda şu kafede karşılıklı bir kahve içeriz artık" deyince, fransız subay "paris'te o kafede kahve içmemiz savaşmaya gerek yok, istediğin zaman bir araya gelip içebiliriz" demişti.
