Benim bu başlığı açma sebeplerimden biri de gerçekten neden sanat yapınca mutlu oluruz, duygu karmaşasına girer ve garip şeyler hissederiz ? Ben bunun cevabını düşünsemde bir türlü emin olamıyorum. Resim çizeriz, boyarız, şarkı söyleriz, müzik çalarız ve garip hisler hissederiz; yetmez bunları dinler ve görmek isteriz. Benim kendi görüşüm, ruhumuz öyle bir yalnızlık çekiyor ki kimisi allah'a, kimisi ruh eşine, kimisi de farklı şeylere sarılıyor. Ve bu süreçte ruhumuz bu çektiği acıyı tüm endamıyla maddi gibi gözüken ama manevi olan sanat dediğimiz şeye döküyor. Dökmezse ruhumuz dengesini kaybedecek çünkü ruhumuz anlaşılmak istiyor. Ve bu anlaşılma anladığım kadarıyla bir tek sanat ve sevgiyle oluyor.
