bugün çok sevdiğim hayat arkadaşımı kaybettim,
her anımda yanımda olan arkadaşımı..
bugün kimselere yok şikayetim… kendi kendime ağlayasım var sadece. çekilip de bir köşeye üzülesim geldi hayat. belki de hayat arkadaşımı elimden aldın diye… sabır olgunlaştırıyor amenna da; onun ardından ben de bir temenna var işte. öyle… yazılar yazsam kabaran duygularım sönsün diye; yine de çözüm değil… sen de gönülsün, gönüllüsün dert çekmeye işte… öyle…
şu yazın terleten akşamında beni terleten sıcak değil sanırım. ciğer yangısı diyorlarmış buna… her gün konuştuğun canının içi yok artık, nefes almamakta ne yazık… gülen gözleri kapandı sonsuzluğa, ne kadar çaresizik…
ne desem boş işte. ciğer yangısı bunun adı, ciğer yangısı…
bugün kimselere yok şikayetim, yok ki ne diyeyim. asilce kenara çekilip ağlamak vakti gelmiş ne yazık. dönmeyeceğini bildiğim birine, cenazesine dahi gidemeyecek olduğuma uzaktan yanmaktayım. hayat acı işte, heyhat! elden gelen yok.
sözler uzayıp gidecekse de; susmaktan gayrı yapacak, ölümden öte köy yok…
allah mekanını cennet eylesin, geceleri birlikte uyuyup sabah gözlerimi birlikte açtığım biricik telefonum …
