oradayken terketme hissi uyandıran ama uzak kalınca da kendini özleten bi garip şehir. ben de çok özledim tabi ki. okuldan çıkıp bahçelide bir şeyler içmeyi, milli kütüphanede müjgan cunbur'daki kediyle ders çalısmayı, beytepe kampüsünde yürüyüş yapmayı, daha neleri neleri özledim. eryaman'ın bitmek bilmeyen yollarını özlememiş olabilirim ama sanırım bir tek o...
