Benim. Gayette güzel yapıyorum. Zaten yemek yapmak artık zor birşey değil. Hatta bu devirde 'ya ben şunu bilmiyorum.' Demek bana abes geliyor açıkçası. Çünkü açıyorsunuz youtube'u bir sürü yemek kanalı var. Kadınlar tane tane anlatıyorlar. Ve ben kendimden biliyorum tarifler birebir tutuyor. Yani, 'ben bilmiyorum, yapamıyorum, elim lezzetli değil.' Lafları bana sökmüyor. Çünkü benden iki yaş küçük kardeşimden biliyorum. Kendisi yemek yapmayı, sevmez, istemez. 'Yeaahhh, yemek yapmak bence bir sihir." Der.( gıcık olurum bu duruma) Sonra gider youtube'dan kurabiye yapar. Ama yakar. Hahaha. Gerçi benim kardeşim mal biraz. Ondan da olabilir.
Biraz istek, biraz kıvrak ve çabuk kavrayan bir zeka ile yemek yapmak basit bir olay.
Ha peki çok önemli bir iş mi? Tabiiki hayır.
Bir de şöyle bir durum da var. içimde kalmasın. Söyleyeyim. Ben ıslak kek yapabiliyorumda ne oluyor sanki babasını satayım? Üzdüler çünkü. Ühü.
Ha artık geçti tabii orası ayrı.
Yani benden küçük ve benimle yaşıt kızlar. Sakın böyle güzellemelere kanmayın. Zira erkek milleti böyle şeyleri övselerde, uyguladıkları şey şu oluyor: "yamuk siklerine adriana lima aramak." Tolerans göstermeyin. Acımayın. Taktik maktik yok. Bodoslama.
