Nefret değil de kırgınlık ve kızgınlık olan duygudur. Bu kırgınlığı yüzüne hic söylemedim. Çünkü öyle yetiştirildik. Mesafeli. Onun yanlis ve eksik olan bıraktığı sevgiyi başkalarında aradığımı anlamam epey geç oldu. Bu bir sürü hatalara sebep oldu. Kız çocuğu olan yazarlar ya da kız çocuğu sahip olacak yazar kardeşlerim size nacizane tavsiyem kızlarınızla arkadaş gibi olun. Sevginizi belli edin. Sizi sevsin , sizden korkmasın, ne olursa olsun onun arkasında babası olduğu bilsin. Geriye dönüp baktığımda hep gözyaşlarımin sebebi babamın eksikliğine dayanıyor. Ama yine de saygını eksik etmem. Çok severim. Bu kızgınlık ve kırgınlık da zaten sevgimden ve yalnızlığımdan ileri gelir. Bu dünya da da öbur dunya dada ben onun karşısına geçip kotu bir söz söylemem.
