şiirsel ve görsel bir şölen. her ne kadar belli bir akışta ilerlemese de çocukluğu yani yaşamı ve de ölümü her karesinde hissettiriyor. ayrıca her bir karesi nasıl bir güzelliktir, nasıl bir bakıştır hayran kaldım resmen. durdur durdur bak uzun uzun. tarkovski'nin bu filmine neden görüntüsel şiir dediğini çok iyi anladım. şiir gibi soyut ve bir boşlukta yakalıyor sizi. boşluğun neresinde olursanız olun. hatta görüntülerle bu boşluğa çekip ardından şiiri vererek beceriyor bunu.
