Belki bu anı son kez yaşıyorum, son kez yanındayım. Bir daha yanında olamayacağım, olamayacağız. Anılardan, fotoğraflardan ibaret olarak yaşadıklarımız. Umutsuz anlarda doğan umut yeniden kayboluyor hayatımızda. Hemen hemen 1-2 ay var kaybolmaya. Gözümün önünde çektiğin acıyı, masum çocuksu hallerini, gerçekten yaşlandığının farkına varmak ne bileyim garip. Dedim ki hep onun çektiği acıyı bana ver allahım, ben dayanırım benim bünyem ondan sağlam, içimi parçalasın sorun değil. Zaman geçtikte sen küçücük kaldın, çocuk kaldın gözlerimde. Keşke tekrar gülebilsen, çocukluğumuzda olduğu gibi beraber denize gitsek ama ben denize girmeyip kenardan sizi izlesem...
