Vakti zamanında, varoşun varoşu bir ilköğretim okulunda ücretli öğretmenlik yaparken bazı öğrencilerimin içine girdiği grup. Sevdikleri çocukların isimlerinin baş harfini koluna kazıyan mı dersin (örtmenim biz çok ciddiyiz, evlenicez büyüyünce), ailesinin durumunu unutmaya çalışmak için kendini kesen mi dersin... Söylediğim çocuklar o zamanlar 13 14 yaşlarındaydı...
Aralarında en büyük hayali olan kız, hemşire olmak istiyordu. Doktor, mühendis, öğretmen vs hak getire... Arada, onlar için açtığım Facebooka bakıyorum, birkaç tanesi yine gidebilmiş üniversiteye (erkekler de var gidenler arasında) ama çoğu hala aynı mahallede hayat kavgası veriyor.
Velhasıl, cahillik, eğitimsizlik içerisinde kalan kızlar... Allah yardımcıları olsun...
