bugün,saat 10'a doğru geliyor saat.son 6 aydır saat 4'de kalktığımdan babam tuvaletten çıkınca veriyor emri:oğlum git marketten ekmek,yumurta...vs al diye.neyse tabii hazırlanıyorum ve gerçekten hoşlandığım bir kız var bu markette.oraya gitmeden bir kaç üst baş düzeltmesi yapıyorum ve sabahla öğlen arasında gezinen bir günde ayazın o dopdolu yağmurları arasında elimde tuttuğum şemsiyemle bir şövalye misali çıkıyorum kapıdan,vazgeçemediğim bir huyum var:dışarıya terlikle çıkmak,işte ben de beyaz atlı prenseten ziyade keskin kılıçlı sandaletli kara şövalye misali bir kasıntı bir özgüvenle giriyorum marketten içeri.listede pek çok yazılı,o sırada ezberlemeye de üşendiğimden daha girişte tespit ettiğim güvenlik kameralarının beni göremeyeceği bir açı bulup gizlice cebimdeki listeyi çıkarıp bakıyorum neler yazılmış diye.her şey tamam lakin ablamın sık sık tembihlediği minflöy hamurunu bulamıyorum.kasiyere gidiyorum-hoşlandığım kız henüz olay yerinde değil-ona soruyorum karşıdaki dolapta diye baş parmağıyla işaret ediyor.işte asıl ikilem burda karşıda 4 tane dolap var,onu soruyorum,deneme yanılma yöntemiyle dolabı bulsam da minflöyü bulamadığımdan olsa gerek kasiyer abla hemen yanıma gelip derin dondurucunun derinliklerinden çıkarıyor onu ve onun gözlerine masum bir ceylan bakışı atarak teşekkür ediyorum ama o da ne!biricik aşkım beni başından beri görmüş ve o an bütün özgüvenim sıfıra iniyor,ardından bütün malzemeler barkotta okutuluyor ve işte karşıma yine bir zorluk çıkıyor:poşet açma.ben yıllardır poşet açamıyorum,elime tükürdüm kaydı elim olmadı,elim kupkuruydu tutamadım poşeti yine kaydı,üflemekten kızarıp bozardım olmadı ve bu kabus bu sever hoşlandığım kız önünde yine gerçekleşecek miydi?tabii ki öyle oldu,uğraştım,uğraştım ve uğraştım.tam kasiyer kız yardım edecekti sonunda poşeti açtım,evet.evime eksi 1'e inmiş bir özgüven ve notre dame kamburu'ndan beter bir kamburlukla geldim,sandaletler yüzünden ayaklarım ıslandı,zaten moral bozukluğuyla kılıcım dediğim şemsiyemi açamadım,çünkü ben onursuz bir silahşor olmuştum.
sonuçta diyeceğim odur ki asla sevdiğiniz birinin önünde poşet açmaya çalışmayın,-klişe ve kötü bir söz olabilir ama-poşet olma ihtimaliniz vardır.
edit:minföy diye bahsettiğim hamur,aslında milföy hamuruymuş.*
