bu çok umrumda olan bir şey değil, isteyen istediği yerden istediği yere göçebilir ama beni genelde sinir eden şey bu gömen arkadaşların vıcık vıcık ve kaynağının veya kapsamının ne olduğunu bir türlü çözemediğim enteresan bir "izmirlilik" taşralılığı oluyor. gerçi bu durum iki hatta bir nesil öncesine kadar taşra şehirlerde kalıp daha sonra kente göç eden ailelerin çocuklarında genel olarak şahit olunan bir durum. aynısını istanbul'da veya civar anadolu şehirlerden gelip dünyanın en boktan, hafif pavyonculuk da içeren enteresan bir "ankaralılık" kültürünü oluşturan ankara için de geçerli ve yedi göbek ankaralı biri olarak bu konuda özellikle kızgınım.
