Bu kadar eczane/eczacı başlığı açılmışken aklıma gelen anılardır.
"Soğuk bir kış gecesiydi" diyerek bir rus edebiyatı çeşnisiyle tatlandırayım anımı.
Hakikaten soğuk bir kış gecesiydi. Hatta allah sizi inandırsın kar bile yağıyordu. Yerler kar tutacak kadar soğuk olduğuna göre sıfır ya da sıfırın altında eksi derecelerde bir sıcaklık olmalıydı. Neyse Meteorolojik bilgilendirmeyi geçip sadede geliyorum hemen.
Bilen bilir nöbetlerde saat gece 1'den sonra tek tük gelen olur hatta bazen o da olmaz. Bilmeyenler de öğrenmiş oldu bu sayede. Havanın soğuk olduğunu söylemiştim değil mi? Heh işte ben de kombiyi kökleyip "bu saatten sonra pek gelen olmaz. Olsa da yatağı şuraya açayım ki gelen olursa kapı sesini duyar kalkarım" diyerek bankoyla rafların arasına açtım yatağımı.
Planım tilki uykusu tabi. Bankonun hasta tarafındaki ışıkları da söndürüp kendimce loş ve romantik bir ortam da yaratmıştım. Yanıp sönen kırmızı nöbetçi ışığının yatağıma aksetmesi, usul usul ve lapa lapa yağan kar duygusal ve romantik bünyemde kurşun gibi ağır ama pamuk gibi yumuşak bir uyku hali yaratmıştı.
Uykumda nedendir bilmem uyanmam gerektiğini hissettim. kutsal görevimin verdiği aşkla olanca gücümle gözlerimi açtım.
iki çift göz bana bakıyordu. Ana kız olduklarını tahmin ettiğim bu hanımlar, kapıyı açmış, içeri girmiş, belki de dakikalarca ne yapacaklarını düşünmüş, ama belli ki bir karara varamamışlardı.
Hemen şifa vermek gibi kutsal bir sorumluluğum olduğunun farkına varıp yatağımdan doğrulup "buyrun" dedim ve reçeteyi alıp işlemlerini yaptım, ilaçlarını verdim ve kaldığım yerden uykuma devam ettim demek isterdim ama yeteri kadar utanmıştım ve yatağımı toplayıp görevimin başına döndüm.
Sonrasında aklıma gelen deli sorular hala kabuslarıma girer. Ya gelenler, uykulu halimden faydalanıp beni oracıkta iğfal etseler, gözlerimi oyup derimden davul yapsalar, saçlarımı yakıp ağzımdan huniyle kızgın yağ dökselerdi. O zaman gelecek hastalara kim şifa dağıtacak, kafam kadar vajinal fitili yutan teyzelere doğru yolu kim gösterecekti...
Bu olaydan sonra kendime, nöbetlerde bir daha uyumayacağıma dair tutamayacağım bir söz verdim. Bu sözümü tutamadığım güne dair anımı da başka zaman anlatırım artık.
Durumu olup okuyan arkadaşlara müteşekkirim. Durumu olmayan arkadaşlara özet geçecek piçlere de saygılarımı sunuyorum.
