bir boğaziçi üniversitesi klasiğidir bu tasvir. o otantik mimarisiyle göz dolduran büyük binanın önündeki geniş çimenlerde, gençliğin nereye gittiğini soran nesle "gençlik çimlerde" dedirten bir görüntüdür. gülüştür, cümbüştür, ders molasıdır, dinlenme arasıdır, her neyse işte ama 'ille de çim' diyen üniversitelilerin genellikle birinci sınıflar olduğunu fakültem önündeki tiplerden bilmekteyim. çünkü ikinci bile dahil üçüncü ve son sınıf öğrencilerinin staj yapmak, iş bulmak, mezun olmak gibi kaygılarla haşır neşir oldukları göz önünde bulundurulursa çimenlerin üzerinde gitarla geyik yapmak gibi fazladan zamanları olduğunu sanmıyorum.
(bkz: boş işler bunlar)
