Bazı şeyleri bildiğime çok pişmanım. Her aklıma geldiğinde bana sıkıntı veren birtakım saçmalıkları zorla öğrendiğim için pişmanım. Ve bunun benden başka kimseye bir zararının olmadığını bildiğim için kendimin aptal olduğunu sıkça kendime hatırlatırım.
Ulan ne var bilsen ne bilmesen ne seni ne ilgilendirir. Saçmalıkların sorumlusu benmişim gibi kendimi huzursuz ediyorum. Ama bazende bilmek iyi geliyor bir fotoğraftaki kişinin kimin nesi olduğunu hala ne düşündüğünü az çok tahmin ediyorum. Sonra kendime diyorum ki sen gerçek bir aptalsın. Aptallar bu kadar kendi düşündüklerine inanır çünkü.
Bazen bütün bu bildiklerini senin bildiğini bilmeyen kişilere söylemek istiyorsun ama bişey seni durduruyor.
Durduran şeyi alıp yerin dibine sokup karşısına dikilip kafanı allak bullak eden o saçmalıklara cevap isteyesin geliyor.
Ama anca bu kadar saçma bir yazıya döküyorsun. Entryi kaydediyorsun ve uyuyorsun bu da böylece yarım kalıp gidiyor. Birkaç gün sonra da bu yazıyı okurken yine ne aptalca şeyler yazmışım diyip silik kutusunun yolunu tutturuyorum.
Neyse.
