Leylak kokuyor saçların ömrüm.
Ne zaman ki koklasam, karanlık bir ormanın en dibinde, bir akarsuyun kenarında hissediyorum kendimi...
Ağaçların üzerinde aydınlık bir cümbüş var.
Yerin dibinden güneş vuruyor suyun azizliğine.
Işıl ışıl bir huzur düşüyor avuçlarıma.
ismini anıp duruyorum.
On defa...
Yüz defa...
Bakıyor, gülümsüyorsun.
“Ha ömrüm” diyorsun.
“Hiç” diyorum.
ismini dilimin üzerinde gezdiriyorum.
Damağım tadını hiç unutmasın diye...
