Ebeveynlerim tarafından gerçekleştirilmiş olay. Evlenmek kadar normal bir durumdur hatta Bazen böylesi daha iyi olabiliyor. Günümüzde yeni yeni normalleşme başladı bu durum.
Eskiden yani bundan 20 yıl öncesi falan, o zamanlarda boşanmalardan her ne olursa olsun kadın sorumlu tutulurdu toplum tarafından. Kocası evini geçindirmiyor mu? iyi karılık yapmadığı içindir. Kocası başka kadınlara mı gidiyor? Kesin karısı suçlu. Adam çocuklarıyla ilgilenmiyor mu? Kadın yine hatalı. Adam dövüyor mu? Kadın kesin hak etmiştir.
Bu düşüncelerle yoğrulan bir toplum olduğumuz için kadınlar boşanmaya cesaret edemiyordu. Hem ona yıllardır bu fikir empoze edilmemiş miydi zaten, "kadın başına" ne yapabilirdi ki? "Nasıl ayakta duracaktı?" çocuklarına nasıl bakacaktı? Baba evinden gelinlikle çıkmıştı, kefenle geri dönerdi ancak. Ne yapacaktı kocasıydı onun "atsan atılmaz satsan satılmaz". Hem büyüklerinden de öyle görmüştü. Evin direğiydi o "ne olursa olsun".
Cidden ne olursa olsun muydu? Artık olmasın.
Uzmanlar Günümüzde boşanma oranlarının artması yüzünden aile birliği dağıldığını söylüyorlar. Ama bunlar belki de artık cesaret edebilen kadınların sesi. Artık ne olursa olsun o benim kocamdır anlayışı yok. Artık eşinin şiddetinden katlanmak zorunda olmadığını bilen kadınlar var. Belki de bu yüzden boşanma oranlarının artması bazı boyundurluk severlerin zoruna gidiyor olabilir. Ancak artık bu olağanüstü bir durum değil.
Buradan hangi sebeple olursa olsun bu cesareti gösterebilmiş, başta annem olmak üzere bütün kadınları kutluyorum.
Buradan -belki okuyan olur- tüm anne adaylarına sesleniyorum:
ileride kızınızı kendi ayakları üzerinde durmaya hazır bir birey olarak yetiştirin. Dünyadaki tek amaçları bir erkeğin eşi olup ona ve çocuklarına hizmet etmek olmasın. Evet evlenirken boşanacağız gözüyle bakmıyoruz ancak dünyanın binbir türlü hali var. Böyle bir ihtimallerinin olduğunu bilmek çocuklarımıza güven verecektir. Çok uzun konuştum biliyorum, umarım buraya kadar okuma sabrını göstermişsinizdir. Sevgilerle.
