Alternatif bir yol olarak, benim annemle babam kibrit kutularıyla haberleşmişlerdir. "Nasıl yani?" dedim ben de siz gibi. Şöyle ki: Buluşma yerini babam ilk olarak ufak bir kağıda yazıp, kibrit kutusunun içine koyarmış. sonra da o kibrit kutusunu, geceleri annemin evinin kapısının önüne atarmış. Annem de sabah ilk iş, annaneme ve dedeme: "ben evin önünü süpürmeye iniyorum" deyip kibrit kutularından gerekli bilgileri her daim alırmış. Bence şartlar dahilinde harika bir haberleşme yolu bulmuşlar. Bir güvercin kadar olmasa da, gayet işlevsel ve tatlı bir romantizm barındıran, bir yöntem.
Sürecin en sonunda babam, evlenme teklifini de yine bir kibrit kutusu içerisine koyduğu bir yüzükle gerçekleştirmiştir. yüzükle beraber yanmamış bir kaç kibritle birlikte durumu ilan etmiştir. Bu hikayelerini hep sevmişimdir. şimdilerde çifte kumru durumları pek kalmasa da, o kibrit kutularını halen saklamaları; birlikteliğin getirdiği mutluluğun geçen onca yıla rağmen, bir kibrit kutusuna sığamayacak kadar büyük kalmayı her daim başardığının ispatı niteliğindedir.
