yaşananların ağırlığındandır belki de yaşamak eskilerde,ya da her adımda bir geçmişe gitmektir parlak gelecek yerine.
birbirini tamamlayan olaylar silsilesi içinde başlar her şey,gün gün ve adım adım peşine takılır insanın çaresizlik denen o soğuk duvar.bağırırsın,kahredersin,gömülürsün yalnızlığına daha çok,kendin varsındır bitek;çaresiz kalırsın kendine sokulursun bir çift gülen göz yerine.
tam bi keşmekeş yani,
kolayca girersin ilerde zorlanarak,belki de hiç çıkamayacağın bu koyu derinliklere;ne bırakıp giden sevgilinin o keskin acısı,ne ezilişlerin,ne de ezik olmadığın halde yüzüne söylenen her kelimede ezikliğin içinde kaybolman yetmez seni biraz olsun düşündürmeye.
bir köprü kurman gerekir karşıya geçmek için;onu hiç beceremezsin!
sürekli tekrar eder durur gerçek kendisini,öyledir çünkü;o gerçektir ve senin gerçeklerin tek başına bi anlam ifade edecek kadar tutarlı değildir.alırsın onu da yanına diğer gerçeklerinle,bigün dersin,bigün gerçekliğini göstericem dersin,o bi gün gelecektedir,sen ise geçmişindeki sahte gerçeklerinle savaşmaktasındır hala,.,.
hayat bi melankoli değildir senin için,ama her yerde karşına çıkanları karşılamaya sadece bu yeter.sen artık yavaş yavaş melankolinin sınırlarında bi sürgünsündür.bun da herkes kanaatkardır,ama senin geçmişe attığın adımların aksine,sana bu sürgünlükte bi adım geri attıracak yoktur,varsa da gözükmüyodr.
ilk başlarda rahatlatırsın kendini,telkinlerle yürütürsün yarı geçmiş biraz şimdi ,çok az da gelecekle.bu bi devinimdir.yavaş yavaş vazgeçersin,bohem takılırsın,anı değerlendirip'carpe diem' naralarına soyunursun.ufak denemeler yaparsın şansını arttırmak adına,kalkmaya çalışırsın;bir el ararsın,ama bulamazsın.köşeler tutulmuştur,ya da o an sana öyle gelir,sonuç olarak küçük girişimler küçük kayıplara dönüşür.olsun dersin,yine denerim,daha yolun başı dersin.ortada bi yol olmadığını anlayınca ise ayrı üzülürsün.bir süre sonra boşvermeye başlarsın ve her denemende yalnızlığa son vermek için,borç alırsın hayallerinden.geniş bi alan gibi görünür hayallrin,ama bisüre sonra bağımlı olursun,her kaybedişte biraz daha çalarsın hayallerinden;biraz daha kısarsın gelecekten.ne o el gelir kaldırır seni ne de sıyrılıp atamazsın bedenini geçmişin ağırlığından...
