Yıllarca doğduğu kasabadan, köyden ayrılmamış, orda doğmuş, orda büyümüş, orda evlenmiş, çocuk çoluk sahibi olmuş, o kültürle yoğrulmuş insanın, istanbul türkçesiyle konuşmasını beklemek, hayal kurmaktır.
Eğitimli, iş, güç sahibi insanlar, şive konusunu daha kolay atlatırken, birçok yurdum insanında şive mutlaka kalır.
Bazen çok sevimli ve sempatik bulurum.
Ege köylüsüyle, pazarda muhabbet ettiniz mi hiç?
Ya da karadenizli bir hatunun, çocuğunu azarlamasına tanık oldunuz mu?
Ya da, güney doğu insanının, " başım gözüm üstüne " derken ya da " hee vallahh" deyip size hak verdiğinde, samimiyetini iliklerinize kadar hissettiniz mi?
