vay be. sadece kendi başıma geldi sanıyordum, utanıyordum. hiç kimselere anlatmıyorum stajyerlik günlerimi. efeler gibi pc başında oturup chat yapıyorum diyordum. vay be. neler var neler. bir de herkes inanırdı bu söylediğim yalana. kim bilirdi ki; koskoca pleasepleasepleasepleaseplease, müdüre 2 kat yukardan çay getirmeye gitsin ve bunu belirli saat dilimlerinde* düzenli olarak yapsın.
utanırdım. adam bardağındaki çayı bitirdikten sonra bardağı tekrar yukarı götürmek için yeltendiğim zaman, "gelirken bir çay daha kap gel." diyordu. düşününsene bunun sürekli olarak tekrarlandığını ?
eylem yapacaktım, katil olacaktım ama geleceğim için sabrettim. böyle olmaması gerek dedim, yapmayın lan dedim. ama dinlemediler.
hıh, kendileri kaybettiler beni. şimdi arasalar bulamazlar benim gibi stajyeri.
gülmeyin lan, tabii ki stajyer. bak halâ uşak diyor. gelmeyim oraya. şşşşşt.
