bugün bu hayattan bir çıkış yolu aramak üzere toplandık arkadaşlarla. herkesin derdi aynıydı. sohbet yine dalgaya alındı. ama aslında dert bu kadar savruk olmamız değil, hayal kırıklıkları ve travmalarla büyüyen biz gençlerin umudunun bile kalmamasıydı. bırakın plan yapmayı, hayalini bile kuramıyorduk. çünkü bu insanlar için hayal kurmak bile kısmen parayla olur. umudu olmayan şeylerin hayalini kurmak insanı yıpratır. bizde bunlardan hiçbiri yok. bu hayatı hakettiğimizi zannetmiyorum.
