iki yalnızın bir doğru etme çabasıydı plan yapmak. Hesaba katılmayan terk edişleri saymazsak, aniden yok oluşları, açıklama bile sen öyle yapmıştın da ben böyle sandımlar. Suçlamıyorum ama yaşamak var ya hala nefes alma çabası işte tek plan bu. Planda daha kaç terk ediş vardı, daha kaç söz veriş, daha kaç vicdan muhasebesi, daha kaç arada kalma ikilemi. Planda daha kaç gece hıçkırıkları. Gözünün içine en gerçekçi duyguları ile bakan mı plana dahil edilmeli yoksa bekle diyerek sayısızca terk eden mi? Kader planı ne peki? Bir kere iki kere diye saymak mı? Tekamüle ermek için yoldaş aramak mı? Boş laflar da planın bir parçası mı? Benim planım güzel hatırlamak, güzel gülümseme ile, şükür ile, yaşadığından aldığım dersler ile, iyiki var oldun demenin erdemini yaşayarak.
