çekilebilir bir şey değil biliyorum ama keşke bende de olsa dediğim fobi. olsa da insanlardan kendimi uzak tutsam. her ne kadar insanlar konusunda negatif düşünsem de tanıdığım ya da tanımadığım, herkesle iletişim kurup, fikir alışverişi yapmak ya da sorunlarını merak etmekten kendimi alamıyorum. özellikle uzun zamandır tanıdığım birilerini kalabalık bir grup halinde görünce yaşadığım coşkulu fırlama tavırlarım ve akabinde onlara olan şaka, tatlı-sert sayko davranışlarım çevremce bilinen bir gerçek.
insanları iyi canlılar olarak tanımlamıyorum fakat iletişim kurmayı, konuşmayı seviyorum. ve bu huyumdan da nefret ediyorum. zira bir gence tavsiyeler verirken kendimi tükenmiş hissediyorum. sesim beni rahatsız ediyor. insanlar beni tüketiyor, uzak durmalıyım onlardan. eve kapanıp birkaç ay hiç kimseyle iletişim kurmamalıyım; en azından çizgilerim yeniden keskinleşir. zira bir şeyleri tamir ederken çizgilerim de deforme oldu bu süreçte.
