eskiden kişiye mutluluğu çağrıştırıken o obje elbette sevilirdi. şimdi aynı obje mutsuzluk huzursuzluk veriyorsa ondan nefret edilir. buradan anlaşılıyor ki gerçekten kafasına takmayan bir kişi yani o objeyle bağlantılarını koparmış kişi nefret bile duymaz. başa gelenler yüzünden o kişiden nefret ediliyorsa eğer aslında kendi kendini bu duruma düşürdüğü için kişinin kendisine* kızmasıdır. geçer..