Nerde okuduysam şöyle bir çıkarım var; bireyin kendi olması için uğraşması neticesinde insanlar tarafından böcek gibi görülmesi. Yani ideal insan diğer insanlar tarafından böcek gibi görünüyor Ama şu var böcek olduktan sonra bile işe gitmek için bir yol arıyor gregor samsa. ideal insan bunu yapmaz ki. Aslında gerçek şu kendi ideallerini başkalarına yaranmak başkalarını yaşatmak için yok sayıp sonunda ruhsal ya da bedensel zarar sonucu işe yaramaz hale geliyor. Bu düşüşle hem kendisi hem de ailesi tarafından böcekten farksız görülmeye başlanıyor. Benim de burdan vardığım sonuç; başkaları için yaşarsanız bi yerde ruhsal olarak bitersiniz. Başkaları sizi işe yaramaz görür başkaları için yaşadığınız için yani değerinizi size başkaları verdiği için siz de kendinizi onların sizi gördüğü gibi görürsünüz.
