-yaşamdan hep nefret mi ettim? bu temiz, acımasız ve zorlu yaşamdan hep nefret mi ettim ben? budalalık ve yanlış anlaşılma! ben kendimden nefret ettim, yaşamın yükünü taşıyamadığım için yalnızca kendimden nefret ettim ben. ama ben sizleri seviyorum... bütün mutlu insanları seviyorum, çok yakında dar bir zindana girerek sizlerden ayrı kalmaktan kurtulacağım. sizlerin sevdiği şey yakında benim içimde olacak ve ben sizlerin yanında ve sizlerle birlikte, sizlerin içinde olacağım... hepinizin yanında ve içinde!..
-bu yanıltıcı mekân algılama biçimi, zaman ve geçmişi değerlendirme, kendinden sonra gelenlerin kişiliğinde yaşama isteği, bu sonsuzca parçalanma ve ayrışma korkusu... bütün bunlar onun ruhunu rahatlatıyor ve sürekli öbür dünyayı düşünmesini önlüyordu. hiçbir şey başlamıyor ve hiçbir şey bitmiyordu.
