-birkaç adım daha yürüdüm arabaya doğru, ayaklarımın altındaki kumlar siyah siyah çatırdadı.
“babalar, alınlarımıza yazılmış yalnızlıklardır,” dedi bir ses o sırada çıtırtıların arasından; bu cümle senin kitaplarından birinde yer alıyor, öyle değil mi?
-sivrihisar’dan afyon istikametine dönü de aşağıkepen köyü’ne yaklaştığımda, insanınn içini yakıp kavuran bir sesle ince halil, “itikadın tam tut” adlı türküyü söylüyordu. o türkünün “insan dediğin bir tek yapraktır” dizesiyle naşlayan ikinci kıtasına gelmişti ki, yolun solundaki kavaklar hışırdadı birden.
