-o kadar arzulamis oldugum hazzin daha buyuk olmamasindan dolayi bir hayal kirikligina ugradim; ama ayni zamanda da, bu hazzi uzatma ihtiyacini hissediyor, salondan cikarak, birkac saat boyunca benim de hayatim olan bu tiyatro hayatini temelli terk etmek istemiyordum.
-bir insani tam olarak tanimak mumkun olsaydi, ancak baslangictaki optik yanilgilar (cesitli denemeler sonucunda) anlasildiktan sonra o noktaya gelinebilirdi. ama mumkun degildir; cunku bizim o insani gorusumuz duzelirken, kipirtisiz bir hedef olmayan o insanin kendisi de bir yandan degisir; biz onu yakaladigimizi zannederken yer degistirir ve nihayet onu daha net gordugumuzu dusundugumuzde, aslinda netlestirmeye basladigimiz sey, onun eskiden yakaladigimiz, artik onu temsil etmeyen goruntuleridir.
bununla birlikte, ne gibi kacinilmaz hayal kirikliklari getirirse getirsin, ancak belli belirsiz gorulmus olan, hayal etme imkani taniyan seye dogru gidis, duyular icin saglikli olan, hevesi koruyan tek gidistir.
